Onze zoektocht naar de beste appeltaart van Ameland bracht ons vanmiddag naar Onder de Vuurtoren; zondagmiddag, dus met Ierse live muziek.
Het is een aparte ruimte, propvol met scheepsbezienswaardigheden, en een enorme volière als afscheiding tussen de verschillende ruimtes, de tafels bedekt met oude zeekaarten, houten stoelen die best lekker zitten.
We werden heel vriendelijk geholpen en hoefden niet lang te wachten, we hadden ons nog nauwelijks geïnstalleerd of er kwam al iemand vragen of we iets wilden drinken.
Het is een pannenkoekrestaurant, maar wij gingen natuurlijk voor de appeltaart. De slagroom kwam helaas uit een spuitbus, minpuntje. De appeltaart was zo lekker dat we dachten dat hij zelf gebakken was, maar bij navraag bleek dat dat toch niet het geval was. Het was een kruimeltaart met nog knapperige kruimels, de vulling viel uit elkaar, maar was goed gekruid met suiker en kaneel, de appels, tamelijk grote stukken, waren niet te zacht en niet te hard, precies goed. De bodem was een beetje pappig, maar eigenlijk toch wel heel lekker.
Bij de koffie en thee een lekker koekje, een vuurtorentje. De thee was een saai zakje van Pickwick, maar gewoon oké. De koffie was goed, automatenkoffie, maar een prima bakje.
Nog een opmerking over de muziek; Paul Martin is een goede gastheer en heeft een prettige stem, mooie liedjes. Het is gezellig maar wel erg luid.
Wij hadden niet gereserveerd, maar waren gelukkig op tijd want nadat wij onze taart ophadden was het toch wel vol ineens.
Conclusie: Gezellig en lekker. Nog niet de beste appeltaart van Ameland, maar zeker de moeite van een bezoekje waard, vooral op zondagmiddag.

PS: Coca-Cola :)

PPS: zelfs een groot glas met ijs lukte in één keer