Het was een regenachtige dag en wij moesten nog even buiten onder de parasol schuilen tot de deur open ging (wij waren te vroeg, want zin in appeltaart!).
Wij werden hartelijk ontvangen en mochten een mooi plekje uitzoeken.
Gelukkig was de appeltaart al klaar, en de koffie en thee ook. Nog nooit zo’n leuke theemolen gezien, maar helaas viel de smaak van de gekozen Pure Green Irmy erg tegen. Zelfs na een zakje suiker nog steeds erg bitter, brrr. Maar dat is persoonlijk, er zullen vast mensen zijn die er van zullen genieten.
De koffie, hoewel uit een automaat, smaakte Annemieke prima.
Verwachtingsvol keken we uit naar de reden van ons bezoek; de appeltaart! Het zag er mooi uit, gezellige schoteltjes, een flinke dot slagroom, het puntje taart had van Irmy best wat groter gemogen, was niets mee hoor, gewoon een standaard puntje, een swirl caramelsaus en wat kruimels erover gestrooid.
De eerste test was de slagroomproef; kwam deze uit een spuitbus of was hij echt…??? Jippie; de slagroom was echt, een absolute bonuspunt dus. Het was ook precies de goede hoeveelheid voor het stuk appeltaart, niet teveel en niet te weinig.
En toen natuurlijk de appeltaartproef. De appeltaart an sich zag er smakelijk uit en smaakte goed. De bodem was goed gaar, de appels waren grof gesneden en ook goed gaar, precies de juiste hoeveelheid rozijnen. De bovenkant was niet bedekt, zelfs niet, gelukkig, met een laag gelei. Wel een klein beetje kruimels die uiteindelijk van chocolade bleken te zijn. Wij hebben er van genoten, al moet gezegd dat de caramelsaus niet echt opviel en de chocoladekruimels hadden wat ons betreft echt niet gehoeven.
We twijfelen of de appeltaart zelf gemaakt is, we denken eigenlijk dat dit niet het geval is. Maar, hij smaakte niet als een diepvriestaart, beslist veel beter dan dat.
Al met al een gezellig bezoek, een prima stuk appeltaart, en echte slagroom. Voor herhaling vatbaar.

PS: Pepsi Cola :(